Digitale Fotografie Vakantie

Flitscursus 11 juli 2021

Daar zijn we dan weer, na een rechte lijn naar zuiden te hebben afgelegd, kwamen we na 15 uur weer aan op Pebru. De Fransen trokken toevallig massaal de straat op, t was hun eerste vakantie dag. Wat een verstopping, hahaha

Corona, ik wil het er eigenlijk niet over hebben, nergens politie, nergens controle. Het enige dat je bij je moest hebben is een mondkapje. Ook straks in augustus moet je een mondkapje bij je hebben, bij restaurants enz enz enz. Als je gevaccineerd bent kun je zo wie zo overal naar toe. Zij die het spannend vinden kunnen Babs vragen de boodschappen te doen. B&P zijn gevaccineerd. Op Pebru, en in de wijde omgeving vergaten we geregeld onze mondkapjes omdat het zo onwerkelijk voelt. Niks corona, nergens, dus laten we hierover ophouden. Ja alleen de autoriteiten en de pers schreeuwen moord en brand. Maar kijk om je heen, hoeveel doden en kronkelende mensen heb je op straat geteld...

Wegens c(orona) heb ik wel besloten geen verre reizen te maken, wat jammer is. Maar elk nadeel hebt zijn voordeel. Het is voor mij nu DE uitgelezen kans om zoveel mogelijk van de Grootmeester te leren. Elke keer weer, zo vaak mogelijk de kunst bijschaven en polijsten.
Twee maanden geleden, nu net, en straks weer in oktober. En dan zien we wel weer wanneer t kan.
Naar de woorden van de grootmeester, van haver tot gort….

Frankrijk is werkelijk prachtig, het liefst karren over de B weggetjes.

Aangekomen op Pebru werden Mariska en ik verwelkomd en verwend door Chefkok Babs, beter dan de Franse 5 sterren. De fransen bakken er werkelijk niets van. We kregen een overheerlijke kipgerecht voorgeschoteld. Jammie. We zouden doodmoe in bed moeten knallen maar het was zo gezellig, die eerste avond. We vierden de examenuitslag van de jonge dames, jonkvrouwen Mina en Jana, beiden geslaagd met uitmuntende cijfers. Wat een superprestatie in corona tijd,waar de jongeren het extreem zwaar te verduren hebben. Chapeu dames, we zijn echt trots op jullie. Ga alsjeblieft zo door.

Zaterdag en zondag ben ik een beetje kwijt, iets met tuinieren en kuienieren denk ik.
O..mijn medecursiste, Saskia kwam aan, toevallig haar verjaardag, ..je raad het al ……

En toen maandag, we gingen na een beetje intro gelijk fotograferen, ik had mijn meeste flits apparatuur net aangeschaft en nog niet eens uitgepakt. Ehh, hoe werkt dit apparaat nou, knopje ????
Enjawel, we gaan gaan gelijk het veld in, op naar het sprookjesbos, met regen en mijn gloednieuwe spullen. Shit,…… een sprong in het diepe…..

Nou door schade en schande werd me steeds meer duidelijk waarvoor elk knopje diende, het geduld van de grootmeester werd zwaaaar op de proef gesteld, maar hij bleef de gentleman zelve.
Uiteindelijk ging het lampje branden, maar ik moet het wel flink blijven opladen, hahahaha

Toch ben ik steeds weer verbaasd over de toverkunst van de grootmeester, wat hij doet met een camera en een flitser. Net Rembrandt, of...Maradonna
Het is mijn doel om in elk geval zijn kunstje te leren !
Leuk dat we naast het fotograferen ook tijd hadden om te filosoferen en stil te staan bij de obstakels in het leven. Dat heeft me fantastisch geholpen. Dankjewel Patrick.

Ondertussen kwam Taco aan op Pebru, mijn mati uit Den Haag. De Gite werd omgetoverd tot clubhuis, elke avond werd het weer gezellig laat met wijn, brood, kaas lachen en etc.. De dames waren gek van de louires maar ze wilden die toch niet graag in bed, hmmmm ?

Als klap op de vuurpijl kwam een rijke Russische oligarch met chicky om zijn nieuwe voetbalclub te vieren. Wat een patser zeg, pphhff. Voor de lokale krant en van Patrick mochten we hem fotograferen,..en haar ook, en daarna weer naar huis. Tot laat …. franse nachten, maanlicht..ooohh

Elke dag een pittige uitdaging (overdag) van stilleven, kerkelijke taferelen en aardappelll apparaten, het was weer voorbij gevlogen. En wat hebben we veel opgestoken. Balen dat het voorbij is en ook de franse nachten. Tijgertje mag terug naar huis.

Speciale dank en het liefst zet ik haar in het flitslicht, Babs, die overal van alles aanpakt om de camping te runnen. Met hart en ziel, met gelach en met tranen vecht ze voor haar camping. Met haar charmante lach omarmt ze haar gasten zodat ze een zo prachtig mogelijke vakantie mogen vieren. Het is niet bij te houden wat ze allemaal op een dag doet. Mijn hemel, wat een gedrevenheid, wat een passie en wat een energie. Respect voor Babs. ( die overheerlijke lunches van Babs kennen jullie toch al ?)

Patrick, Babs, Jana en Mina,
maar ook Mariska, Saskia en Taco,
Dankjewel, het was een geweldige, geweldige Franse week.


Hugs, Ayan

Grand Master Flash cursus in de Correze juni 2021

Aaah, sweet memories! Na zes jaar afwezigheid keerde ik terug naar de berg in Pebru. Naar de o zo lieve en gastvrije Patrick en Babs voor een cursus ‘comfortabel worden met -meerdere- flitsers’. Maar ook om terug te halen wat ik was afgeleerd. Ik was namelijk vanaf 2016 drastisch afgedwaald van hetgeen ik in de jaren ervoor in meerdere cursussen bij Patrick had geleerd: écht fotograferen door alles uit je camera te halen. Mijn ritme bestond al een tijdje uit fotograferen en nabewerken .… Veeele uren nabewerken.

Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik afgelopen jaren regelmatig thuiskwam met honderden RAW-foto’s, na bruiloften telkens met een paar duizend. RAW, dus onbewerkt, en dan begon de grote klus. Dat nabewerken vond ik nooit echt leuk maar ik voelde vorig jaar de behoefte om weer terug te gaan naar de basis: zo mooi mogelijk rechtstreeks IN camera fotograferen met minimale, liefst nul, nabewerking. Tsja, en wie dit als geen ander beheerst is Patrick Mollema, als laatste der mohanikanen; als een roepende in de woestijn volhardt hij hierin. In Patrick vindt je een unieke combinatie van meerdere decennia ervaring op meerdere deelgebieden fotografie. Als voormalig manager bij Nikon heeft hij bizar veel technische kennis en kent hij vele ins- en outs van de bekende cameramerken alsof hij al die handleidingen heeft gelezen én onthouden. Als ervaren fotograaf ziet hij snel hoe je een foto mooier had kunnen maken. En last but not least: Patrick beschikt over didactische vaardigheden om zijn kennis over te brengen en hij doet dat in Jip en Janneke taal en altijd respectvol.

Ik had een prive-cursus geboekt zodat er geen ‘ontsnappen’ aan zou zijn. Geen mogelijkheid om de kantjes eraf te lopen. En Corona kon mij er absoluut niet van weerhouden. Ik was gut-ge-gut van plan te gaan. De reis ging per auto, waarbij Babs’ moeder Carla meereed, en verliep voorspoedig. Verplichte negatieve PCR-testen hadden we uiteraard bij ons maar bleven ongebruikt in de tassen want er was geen controle te zien. Sterker nog: dochterlief reed dat weekend, samen met tientallen dispuut genoten, ook de Franse grens over en ook daar is niemand gecontroleerd. Idem zo op onze terugreis een week later. Tot zover onze reiservaring ten tijde van Covid.

Maandagochtend inventariseerde Patrick mijn wensenlijst wat ongeveer als volgt vorm kreeg: eerst en vooral flitsen, flitsen, flitsen. Speedy Gonzales ook goed kunnen flitsen, en zowel (stoffen) producten als mensen met meerdere flitsers fotograferen. Verder: crea-bea met kleurgels en zwart op zwart los krijgen. Gelijktijdig de menu-items in mijn camera herontdekken en zwart-wit uit mijn camera halen (ipv omzetten in de computer ;))

Zonder andere cursisten en Covid-regels (Franse avondklok) gaf een beetje beperking.
Gelukkig zijn Patrick & Babs niet voor één gat te vangen. Babs had veel eerder al een attestation geregeld. Met deze op zak was beroepshalve na 21.00 uur fotograferen geen enkel probleem. Genoemde attestation is alleen geldig binnen het departement waartoe Pebru behoort en daarom vielen andere -vaak door Patrick bezochte- fotogenieke plekken af. Met als gevolg dat ik nu niet alleen een prachtige foto heb maar ook een unieke! Want niet eerder nam Patrick een cursist ’s avonds mee naar een schattig kerkje in Teulet met mooie, niet al te hoge, glas-in-lood-ramen, op slechts een paar kilometer van Pebru. De gendarmerie stopte die avond wel naast het kerkje maar het woord ‘attestation’ in combinatie met ‘travaille’ zorgde ervoor dat hij terug liep en zijn reis vervolgde.

Zo konden we één voor één mijn wensen afvinken gedurende de week, die uitstekend verliep. Patrick ging voortvarend te werk in zijn Grand Master Flash-rol en mijn zelfvertrouwen groeide. Donderdagavond merkte ik waar ik nog verder mag groeien en dat is in de interactie bij geposeerde portretten. Die avond trokken Carla, Babs en de tweeling Janna en Mina een op elkaar afgestemde outfit aan voor een flitsend drie-generaties-portret. Op vrijdag volgde de laatste 2 checks-in-the-box op mijn wensenlijst. Met als onverwachte kers op de taart dat ik mee mocht naar shoots van Patrick voor de jaarlijkse kalender van de lokale brandweer. Alle flitsers werden uit de kast getrokken om het staaltje vakwerk mogelijk te maken dat ik mocht aanschouwen. En uiteraard gaf de Grand Master ook uitleg en tips tijdens deze happenings, buiten cursus-uren.

Chapeau Patrick, chapeau Babs. Ik heb genoten van een heerlijke, geweldige week. Een week waarin Covid en al dat gedoe ver weg leek en het besmettingsgevaar lager lag dan wanneer ik in Nederland was gebleven. Onderweg kwamen we amper of geen mensen tegen, wel muggen ;) Het was een week genieten van lekker eten, Patrick’s waardevolle lessen, prachtig landschap en die heerlijke rust in Pebru en de Correze.
Dank jullie wel en tot ziens bij de borrel in oktober! Lieve groet, Lia

Oh ja Patrick: ik kijk nu al uit naar jouw Grand Master Flash-selfie .… :))
*****

Reactie basis cursus mei 2021

Het kostte me wat moeite om toch af te reizen naar Pebru voor de basis fotografiecursus eind mei 2021. Frankrijk was oranje en overal hoorde ik .... 'doe het niet!' Na de verzekering van Babs dat ik me niet ongerust hoefde te maken en dat alles veilig was bij hun en dat reizen geen probleem was, heb ik besloten om het gewoon te doen.

En die beslissing was de goede. Ik kwam aan met regen en kou en ik ging weg met zon en aangename temperaturen. Letterlijk en figuurlijk. Onderweg geen enkel probleem gehad en ik kon overal gewoon doorrijden. Ik had mijn pcr-test maar die heb ik nooit hoeven laten zien. Mijn identiteitsbewijs trouwens ook niet.
De omgeving is werkelijk prachtig. Alle kleuren groen, lieflijke weides met gezapig grazende limousin koeien die je nieuwsgierig aankijken, ruige bossen, rivieren, stroompjes en meertjes. Gehuchtjes met een paar huizen en leuke stadjes met meer huizen en winkels en terrasjes e.d. Prachtig om te wandelen of om op twee of vier wielen doorheen te rijden. Echt wel steil omhoog en weer even steil naar beneden. Dus beenspieren nodig.

Bij Babs en Patrick en hun kinderen zelf ontbrak het me aan niets. Knus huisje met alles erin wat je nodig hebt. Warm welkom, prachtige tuin om 's morgens je ontbijtje in te doen. Vriendelijke geiten en kippen die elke ochtend goedemorgen tegen je zeggen en die het niet erg vonden dat ik Nederlands tegen ze sprak.

Nu heb ik het nog niet over de fotografiecursus gehad. Ook die was meer dan de moeite waard! Patrick (de meester) neemt je mee in zijn mening over fotografie en leert je om op zijn manier een foto te nemen. En die manier is puur. De foto moet goed zijn en daar moet je geen nabewerking voor nodig hebben. We hebben dus gedanst om de onderwerpen, trappetjes omhoog en omlaag gemaakt, zeer vroeg opgestaan om 's morgens op een bepaalde plek het licht in de mist te vangen, aan een ruig beekje gestaan om beweging vast te leggen, door een stadje gelopen om op straat te fotograferen, portretten van elkaar gemaakt en ook nog 's avonds met de ondergaande zon gefotografeerd.

Kortom veel geleerd, gezien en genoten.

Aanrader dus!!!

Marten. 22 mei tot 29 mei 2021

Reactie "Groot"meester cursus mei 2020

Een verslag van een ‘groot’ meestercursus in COVID tijd bij Babs en Patrick

Twee tijdelijke fotografen gingen tijdens de Franse lock down periode, ook wel confinement, op verplichte stage naar Pébru. Babs had alle papieren op orde gemaakt die noodzakelijk waren voor de reis. Een imposant stuk van de burgemeester van Goulles, verklaringen op eer van de fotografen zelf en ook de verplichte negatieve PCR uitslagen op papier.

De fotografen waren excited over de reis, vooral wat betreft de gendarmes in Frankrijk.
Om die reden hadden de fotografen een paar woorden Frans gegoogeld zodat ze konden zeggen:
“ici les papiers. On ne parle pas le Français”(vrij vertaald: hier zijn mijn papieren , wij spreken geen
Frans).
Bovendien hadden ze bij de ANWB een tolscanner aangeschaft omdat ze uit ervaring wisten dat de politie juist daar mensen tegenhoudt, en dus niet bij de 30 km vrije doorgang tele-payage poortjes.
Voor meer over deze reis, zie onderaan.

Uiteindelijk weer aangekomen op de berg van Patrick en Babs in Pébru.
Het sprookje van P & B verborgen aan het eind van een kronkelig weggetje. Waar de prinsesjes opgroeien tot knappe schoonheden. Het voelde als thuis komen, Babs kwam ze tegemoet met haar warme charmante lach, de Case & Gîte piekfijn klaargemaakt om te kunnen neerstrijken na zo een lange tocht. Zelfs aan de innerlijke mens was gedacht, de meester bleek ook chef BBQ.

Na het weekend begonnen ze uitgerust met een korte opfriscursus.
Omdat ze van de meester hun wensen voor de cursus kenbaar mochten maken, vroegen ze om de
cursus te upgraden naar een Grootmeesters cursus. Met als voorwaarde om de meester te mogen
promoveren tot Professor. Eerst keek hij ze verrast en een beetje verward aan, daarna schoot hij in de lach om die twee zelf ingenomen heren aan tafel. (ze hadden de lat te hoog gelegd, maar de meester doorzag hun tekortkomingen en moest zich behoorlijk in houden om niet in lachen uit te barsten met deze twee lolbroeken)

Het confinement leidde wel tot beperkingen in de locaties waar gefotografeerd kan worden. Maar Patrick (door één van de fotografen standaard professor genoemd) toont hier natuurlijk
ook zijn ware meesterlijke karakter en tovert gelijk een Houdini bijzondere locaties uit zijn hoge hoed.
Zo werden er amazones op paarden vastgelegd, soms springend en al. Ook kastelen in de zon waren
een onderwerp. Prinsessen staand of liggend op de bank. Tandheelkundige attributen die de tand des tijds vastlegden, stokbroden, motorfietsen (al dan niet stroboscopisch), de Gite geflitst en
tenslotte als klap op de vuurpijl een prinses op een blauwe volkswagenbus (klassieker) vereeuwigd.
Dit alles begeleid door het bekende soms kritische commentaar van de professor bedoeld om de
fotografen bij te sturen.

Naar hun idee hebben ze het uiterste uit de kan gehaald met flits fotografie, en zijn ze erin geslaagd
schoonheid tot magische beeldschoonheid te verheffen. Eén van de cursisten leed extreem veel pijn door gekneusde ribben en rugklachten, desondanks heeft hij de cursus, met een hoge dosis pijnstillers en humor, waardig afgerond door het allerhoogste niveau aan te tikken.
Chapeau, volgens de andere cursist.

De professor had het programma zodanig aangepast dat hij het neusje van de zalm meekreeg.
Met dank aan de Professor, Babs als Ceo en de dochters als onze topmodellen, hebben deze
fotografen het beste ooit gepresteerd.
Vervolg Reis:
De doorgang door België via Waterloo en de grens met Frankrijk waren zorgeloos en zonder enige
vorm van controle gepasseerd (wel tanken en toiletteren in Nederland en dan pas weer in Frankrijk).
Bij de eerste tolpoorten in Frankrijk stonden de gendarmes. Maar, helaas voor hen, gelukkig voor de
fotografen stonden ze bij het verkeerde poortje (overigens op de terugweg stonden ze daar nog
steeds of althans weer). De anwb tolscanner redde de fotografen en moeiteloos passeerden ze
glimlachend de gendarmes.
De route in Frankrijk ging vervolgens zonder moeite verder, tankstations waren open, er kon getoiletteerd worden en ook eten en drinken kon worden gekocht. Maar, de fotografen,
door de Nederlandse media opgestookt, hadden voorraad, koffie, broodjes en drank bij zich en
maakten uitsluitend gebruik van de tankfaciliteiten en het toilet.

Na een lange dag rijden doemde het vertrouwde Argentat op. Omdat de fotografen niet precies
wisten hoe het met het boodschappen beleid was, zetten één van hen een mondkapje op en ging bij
de Super U zijn slag slaan. De reeds volle voiture werd extra volgestouwd met additionele lekkernijen
zodat de komende dagen met het door Babs geleverde Franse stokbrood (en/of croissants) zij
verwachten de week door te komen. Dit nu was helemaal niet noodzakelijk. Babs legde terstond na
aankomst uit dat zij naast het ontbijt (broodjes, en/of croissant, rest zelf verzorgen) en de complete
lunch ook goedkope Franse maaltijden kon laten komen. De fotografen besloten vanaf maandag de
eerste cursusdag van deze faciliteiten tegen een bescheiden prijs gebruik te maken. Toegegeven, je
moet wel van Frans eten houden, maar tenminste één van hen is dol op Frans eten. De ander paste
de Franse smaak aan met sambal en maakte zijn eigen Aziatische fusion.

Voor nieuwe cursisten en medecursisten:
De kust is veilig, het risico op een coronabesmetting is extreem laag in Corrèze, we spreken uit
ervaring, dit is een corona vrije enclave.
Babs helpt met de formaliteiten voor de rit naar Pébru/Corrèze
Je bent toch even in het buitenland geweest, weg uit de dagelijkse sleur
Je hoeft niet gevaccineerd te zijn.
Op de terugweg hebben beide fotografen een covid zelftest bij de Franse apotheek gekocht,
uiteraard negatief, maar toch ...een risico nemen.
De terugweg was appeltje eitje.
Kort en goed, geen zorgen over dit gedeelte in Covid-tijd in France.
Hoe het ook zij, het was wederom een succes en het verdient aanbeveling voor een ieder die zich op
een hoog niveau met digitale (flits)fotografie wil bezighouden.

Was getekend, de tandarts en jurist.